Zoals voor velen van jullie werden ook onze vakantie plannen dit jaar gewijzigd. Dit keer stond er geen trip naar het buitenland voor een georganiseerde loop op het programma, maar gewoon een echte vakantie. Vanwege een gesloten hotel op Kos werd er besloten de auto naar Zuid-Frankrijk te pakken. Aangezien ik nog nooit met de auto op vakantie ben geweest is dat voor mij een hele uitdaging.
En de eerste uitdaging begon al met het inpakken van de spullen. Alles zo efficiënt mogelijk inpakken zodat het ook allemaal daadwerkelijk past. Nou die challenge heb ik gewonnen, want uiteindelijk had er zelfs nog wel meer in gepast. Dus gelukkig ook genoeg ruimte voor mijn loopschoenen.
Wel zouden we rustig aan naar het zuiden rijden met tussendoor 2 overnachtingen zodat de vakantie bij het vertrek van thuis al begint. En zo stond mijn eerste loop gepland op een tussen locatie.
De wekker werd al om 06:30 gezet zodat we nog een beetje de warmte voor konden blijven. Althans dat hoopten we, maar dat plan mislukte. Na 2 dagen in de auto te hebben gezeten en even wennen aan de heuvels en de warmte kon ik niet anders concluderen dan dat ik letterlijk pap in de benen had. Nadat er bijna een blaffende hond over een tuinhek sprong had ik er genoeg van. “Laten we terug naar het hotel lopen, meer zit er vandaag toch niet in”. Na een heerlijke douche was ik weer fris en fruitig om in de auto te stappen en weer verder te rijden.
Inmiddels zijn we alweer 2 dagen in St. Tropez en wilde ik het graag opnieuw proberen. Een mooie route hadden we al in ons hoofd, maar we wisten ook dat het niet makkelijk zou worden. Ons hotel ligt namelijk op een heuvel dus het laatste stuk zou zwaar gaan worden. Toch lekker naar beneden lopen richting de haven van St. Tropez om even ongegeneerd bootjes te kijken en dan weer terug. Op weg naar beneden kwam ik er achter dat de heuvel precies 1 kilometer is en naar beneden ging dat natuurlijk een stuk makkelijker.
Zelfs om 07:00 was het al druk naar het centrum toe, maar er stond tenminste nog geen file. In het centrum aangekomen lagen de boten natuurlijk nog wel aan de kant. Bijzonder om te zien hoe het personeel bezig is de boten weer spik en span te krijgen en de boodschappen aan boord brengen zodat daar straks weer het leven op kan beginnen. En stiekem ook wel leuk om ongegeneerd te gaan staan kijken. Dat vind ik ook het mooie aan hardlopen in het buitenland. In de vroege morgen in alle rust de straatjes van de vreemde stad ontdekken. Kijken waar de leuke tentjes zitten en zien hoe de stad ontwaakt.
Inmiddels liepen wij er niet echt St. Tropez waardig bij
Blij dat ik was dat ik boven was… Jochem zat kort achter me aan. En voordat wij onze mondkapjes gepakt en opgedaan hadden kwam het hotel personeel al naar buiten met twee flesjes water en onze kamersleutel. Dat is pas service. Gezien hun gezichten vraag ik me af of ze al veel van dat soort gekken hebben gezien. In plaats van in de koude airco op de loopband te gaan staan voor dag en douw al naar buiten om te gaan lopen in de hitte.